2024
Mikrocytowe (MicroR) i makrocytowe (MacroR) populacje krwinek czerwonych
W morfologii bada się różne rodzaje komórek znajdujących się w ludzkiej krwi. Podwyższona lub obniżona liczba poszczególnych z nich może świadczyć o poważnych chorobach. Wśród najczęściej badanych parametrów można wyróżnić makrocytowe i mikrocytowe populacje krwinek czerwonych. Co warto o nich wiedzieć?
Makrocytowe i mikrocytowe populacje krwinek czerwonych – czym są?
Mikrocytowe populacje krwinek czerwonych (MicroR) to erytrocyty o rozmiarze mniejszym niż norma. Średnia objętość krwinki wynosi poniżej 80 fl. Mikrocytoza jest charakterystyczna dla anemii mikrocytarnej, w szczególności niedokrwistości z niedoboru żelaza, talasemii oraz chorób przewlekłych. Krwinki są mniejsze, ponieważ mają niedobór hemoglobiny, co zaburza ich rozwój i dojrzewanie. Często występuje to w wyniku problemów z syntezą tej substancji, np. w niedoborach żelaza lub chorobach genetycznych.
Makrocytowe populacje krwinek czerwonych (MacroR) obejmują erytrocyty o większym rozmiarze, z wartością MCV przekraczającą 100 fl. Taka makrocytoza jest charakterystyczna dla anemii megaloblastycznej, wynikającej najczęściej z niedoboru witaminy B12 lub kwasu foliowego. Duże krwinki mogą także występować w wyniku chorób wątroby, alkoholizmu lub zaburzeń tarczycy. Przyczyną makrocytozy jest zaburzenie dojrzewania jądra komórkowego, co opóźnia podziały komórkowe i powoduje powstawanie większych krwinek.
W jakim celu ocenia się mikrocyty i makrocyty?
U niektórych pacjentów średnia objętość krwinek czerwonych może mieścić się w normie. Po określeniu MicroR i MacroR okazuje się jednak, że populacje komórek są bardzo nierównomierne, co może świadczyć o różnych chorobach. Badanie tego parametru jest szczególnie potrzebne w przypadku diagnostyki przyczyn niedokrwistości. Określanie MicroR i MacroR jest obecnie elementem pełnej morfologii krwi.
Jak mierzy się mikrocyty i makrocyty?
Mikrocyty i makrocyty można zliczać z wykorzystaniem metody detekcji przy użyciu płynu osłaniającego i prądu stałego (direct current, DC). W procesie korzysta się z ogniskowania hydrodynamicznego – pozwala to na przepływ pojedynczych komórek przez detektor i utrzymanie rozkładu wielkości RBC blisko wartości rozkładu Gaussa.
Wartości MicroR i MacroR w morfologii pobiera się z obu końców histogramu RBC. Mikrocytowe RCB cechują się zwykle wzniesieniami po lewej stronie wykresu. W przypadku makrocytów histogramy mają wydłużone nachylenie po prawej stronie.
W diagnostyce jakich chorób określa się MicroR i MacroR?
Określanie mikrocytowych (MicroR) i makrocytowych (MacroR) populacji krwinek czerwonych jest kluczowe w diagnostyce różnych rodzajów niedokrwistości oraz innych schorzeń. Najczęściej pozwala na wykrycie:
- talasemii,
- niedokrwistości wynikającej z niedoboru żelaza,
- zaburzeń metabolizmu żelaza,
- anemii megaloblastycznej,
- chorób wątroby,
- niedoczynności tarczycy,
- zespołów mielodysplastycznych.
Morfologia micro i macro ma kluczowe znaczenie w diagnostyce chorób. Wykonuje się ją zarówno u pacjentów chorych, jak i z podejrzeniem wystąpienia różnych schorzeń.
