Zawiesiny pasożytów

Zawiesiny pasożytów – produkty do kontroli jakości w laboratoriach

Wiarygodność i powtarzalność procesów wykonywanych w laboratoriach stanowi podstawę ich funkcjonowania. Właśnie dlatego tak ważne są regularne kontrole jakości – wewnętrzne i zewnętrzne. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, m.in. szczepów wzorcowych, testów immunologicznych czy zawiesin na pasożyty możliwa jest ocena jakości pożywek, związana bezpośrednio ze wzrostem i identyfikacją drobnoustrojów, a także odpowiednią oceną ich lekowrażliwości. W katalogu produktów Argenta znajdziesz zawiesiny pasożytów, wykorzystywane do kontroli jakości laboratoriów.

Pożywki, rozcieńczalniki i inne zawiesiny przygotowywane w laboratorium sprawdza się podczas kontroli jakości pod kątem:

• odzysku lub przeżywalności mikroorganizmów docelowych,

• hamowania rozwoju lub eliminowania niepożądanych mikroorganizmów,

• właściwości biochemicznych (różnicujących i diagnostycznych),

• właściwości fizycznych (m.in. pH, objętość, jałowość).

Szczególnej uwagi wymagają wszystkie pożywki, w tym rozpuszczalniki i zawiesiny, które zostały nabyte w postaci gotowej lub częściowo gotowej do stosowania. Wykrywanie pasożytów jest również jednym z najważniejszych elementów monitorowania jakości mikrobiologicznej pomieszczeń i personelu w laboratorium.

Pasożyty – wykrywanie za pomocą badań laboratoryjnych

Pasożyty są organizmami, które szukają żywiciela. Wiążą się okresowo lub na stałe z innymi organizmami, rozwijając się na zewnątrz lub wewnątrz, czyli w tkankach gospodarza, pobierając z niego część lub całość pożywienia organicznego, co wywołuje mniejsze lub większe szkody (pasożytnictwo), w tym wiele chorób. Najczęściej negatywny wpływ pasożytów na zdrowie żywiciela przejawia się:

• bezpośrednim, mechanicznym uszkodzeniem tkanek i narządów,

• występowaniem reakcji alergicznych i stanów zapalnych,

• rozwojem zaburzeń, m.in. niedokrwistości i skazy krwotocznej.

Do pasożytów zalicza się przede wszystkim przedstawicieli pierwotniaków, płazińców, nicieni, kolcogłowów i stawonogów. Wykazują one wysoką zdolność do unikania efektów odpowiedzi immunologicznej w organizmie żywiciela. Błyskawicznie się rozmnażają, choć mogą ich charakteryzować zróżnicowane postacie rozwojowe i skomplikowane cykle życiowe, obejmujące migracje wewnątrz żywiciela (ostatecznego lub pośrednich).

Wykrywanie pasożytów w organizmie – choroby i badania

Pasożyty wywołują mniej lub bardziej groźne dla żywiciela schorzenia, które nazywane są parazytozami. Parazytozy różnią się zwykle stopniem nasilenia objawów oraz czasem ich występowania. Mogą minąć samoistnie lub wręcz przeciwnie – nasilać się, przybrać postać przewlekłą i stać się niezwykle trudnymi do wyleczenia. Wykrywanie pasożytóww organizmie może być trudnym procesem, zwłaszcza wtedy, gdy zakażenie nie daje wyraźnych objawów chorobowych – pojedyncze osobniki pozostają niezauważone, aż do czasu infekcji mnogiej lub spadku odporności żywiciela.

W Polsce najczęściej występują zarażenia owsikami, włosogłówkami, glistami ludzkimi i lambliami. Ryzyko jest dość wysokie, ponieważ pasożyty mogą dostać się do organizmu różnymi drogami, w tym głównie poprzez:

• wypicie zakażonej, nieprzegotowanej wody,

• spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa,

• zjedzenie nieumytych warzyw lub owoców,

• wdychanie cząstek kurzu, w których bytują jaja pasożyta,

• kontakt ze zwierzętami domowymi, które nie są regularnie odrobaczane,

• ukąszenie owada lub pajęczaka,

• kąpiel w zbiornikach wodnych, które nie spełniają wymogów sanitarnych.

Pasożyty bytują nie tylko w jedzeniu, organizmach zwierząt, glebie i wodzie. Nosicielami pasożytów są również inni ludzie. Jeśli istnieje podejrzenie zakażenia, warto zdecydować się na wykonanie badania na pasożyty.

Diagnostyka zarażeń pasożytniczych – wykrywanie robaków

Jakie badania wykonuje się, aby wykryć obecność pasożytów? Wykrywanie robaków w organizmie wymaga pobrania próbki do badań mikrobiologicznych, mikroskopowych, serologicznych, immunologicznych lub molekularnych. Badaniom laboratoryjnym poddawany jest najczęściej kał, wymaz z odbytu, zeskrobiny skóry, krew (oznaczanie swoistych przeciwciał we krwi, oznaczanie ogólnej puli przeciwciał IgE we krwi).

Materiał diagnostyczny do badań parazytologicznych, w zależności od gatunku i formy rozwojowej pasożyta, mogą stanowić również:

• mocz i wydzielina z dróg moczowo-płciowych,

• płyn mózgowo-rdzeniowy,

• treść dwunastnicza,

• plwocina,

• materiał pobrany z torbieli lub ropni wątroby, płuc, zmian skórnych,

• wycinki tkanek, części usuniętego chirurgicznie narządu (np. fragmentu wątroby, zawierającego torbiel pasożytniczą).

Największe znaczenie w przypadku zarażenia pasożytami przewodu pokarmowego ma badanie mikroskopowe kału. Jeśli chodzi o pasożyty tkankowe, warto wykonać badania krwi, tkanek (mikroskopowe, serologiczne, molekularne) oraz diagnostykę obrazową (radiologiczną, ultrasonograficzną, rezonans magnetyczny).

Wykrywanie pasożytów w organizmie – badania krwi

W wielu przypadkach materiałem diagnostycznym w parazytozach może być krew. Najczęściej stosowane są metody mikroskopowej oceny rozmazu krwi oraz metody serologiczne i molekularne.

Parazytologiczne badanie mikroskopowe krwi polega na znalezieniu określonego pasożyta. Jego poszukiwania wymagają zwykle pobierania materiału do analizy przez trzy dni z rzędu, aż do uzyskania wyniku pozytywnego.

Częstość pobierania krwi na badanie mikroskopowe zależy od cyklu rozwojowego pasożyta i jego dobowej aktywności. Przy malarii należy to robić co 6–8 godzin, w przypadku filarioz – co 12 godzin. Odpowiednio wybarwione rozmazy wykonuje się z pobranej krwi obwodowej żylnej. Na podstawie cech morfologicznych (wyglądu różnych form pasożyta) w rozmazach ocenia się rodzaj pasożyta, a także nasilenie parazytemii – liczby pasożytów w określonej jednostce krwi.

Wykrywanie pasożytów w organizmie metodami serologicznymi polega na ocenie obecności charakterystycznych antygenów pasożytów lub przeciwciał wytworzonych przez organizm ludzki po kontakcie z określonym pasożytem. Metody serologiczne znajdują zastosowanie w diagnostyce bąblowicy, toksokarozy, włośnicy czy czerwonki pełzakowej. Do diagnozowania malarii (szybki test) ocenie poddaje się określone antygeny pasożyta.

Molekularne metody wykrywania pasożytów w organizmie polegają z kolei na ocenie obecności DNA pasożyta w badanym materiale, co wykorzystuje się w szczegółowej diagnostyce malarii i babeszjozy.