2022
Lubrycyna jako istotny klinicznie składnik płynu stawowego w chorobach zwyrodnieniowych u psów
Warto wiedzieć!
Lubrycyna jest glikoproteiną znajdującą się na powierzchni chrząstki stawowej oraz w płynie stawowym. Wydzielana jest przez chondrocyty strefy powierzchniowej chrząstki oraz synowiocyty typu B. Obok kwasu hialuronowego oraz fosfolipidów, lubrycyna jest uważana za główną biocząsteczkę odpowiedzialną za smarujące właściwości mazi stawowej [1,2]. Zmiany ilościowe oraz jakościowe lubrycyny w artrozach
u psów są nadal słabo poznane.
Najnowsze badania wykazały, że lubrycyna, oprócz funkcji smarujących i antyadhezyjnych, zmniejsza również stan zapalny poprzez interakcje wiążące z receptorami Toll-podobnymi: TRL2 oraz TLR4 związanymi z uszkodzeniem. Aktualne badania skupiają się na możliwościach wykorzystania lubrycyny jako wczesnego biomarkera chorób zwyrodnieniowych stawów spowodowanych m.in. spontanicznym zerwaniem więzadła krzyżowego doczaszkowego (RCCL) u psów. Podwyższone stężenie lubrycyny w mazi stawowej obserwowano już jeden dzień po urazie, a w niektórych przypadkach utrzymywało się dłużej niż rok. U psów, u których badania obrazowe wykazywały minimalne odstępstwa od normy wskazujące na możliwy rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów, również wykazano wzrost poziomu lubrycyny, który poprzedzał wystąpienie choroby. Na tej podstawie zakłada się, że lubrycyna może służyć jako jedna
z pierwszych odpowiedzi na niestabilność mechaniczną i zwiększone naprężenia w obrębie stawów wywołane urazami, takimi jak zerwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego. 16-krotne podwyższone stężenia lubrycyny w mazi stawowej (przy jednoczesnym braku korelacji i wzrostu innych prozapalnych cytokin oraz kwasu hialuronowego) obserwowane po 1, 5 i 30 dniach od uszkodzenia więzadła krzyżowego doczaszkowego sugerują, że może być ona stosowana w przyszłości jako potencjalny biomarker wczesnego uszkodzenia lub niestabilności występujących w obrębie stawów [1].
Ostatnie badania koncentrowały się również na ocenie zmian czynnościowych, ogólnoustrojowych oraz poślizgowych w obrębie stawu po podaniu syntetycznej lubrycyny dostawowo u zdrowych psów. Wykazano, że lubrycyna jest zarówno biokompatybilna, jak i bezpieczna do jednorazowego podania
w obrębie stawu kolanowego. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupą badaną (podanie lubrecyny) a grupą kontrolną (podanie soli fizjologicznej) w odniesieniu do wyjściowych parametrów pacjenta. Nadal jednak niezbędne są dalsze badania w celu oceny skuteczności klinicznej po podaniu syntetycznej lubrycyny w chorobach zwyrodnieniowych u psów [3].
Powyższe badania wskazują na obiecujące, kompleksowe możliwości wykorzystanie lubrycyny, z jednej strony jako biomarkera chorób zwyrodnieniowych stawów, a z drugiej jako substancji wspomagającej terapie podawane dostawowo.
1.Wang, Y.; Gludish, D.W.; Hayashi, K.; Todhunter, R.J.; Krotscheck, U.; Johnson, P.J.; Cummings, B.P.; Su, J.; Reesink, H.L. Synovial Fluid Lubricin Increases in Spontaneous Canine Cruciate Ligament Rupture. Sci Rep 2020, 10, 16725, doi:10.1038/s41598-020-73270-2.
2.Taguchi, M.; Sun, Y.-L.; Zhao, C.; Zobitz, M.E.; Cha, C.-J.; Jay, G.D.; An, K.-N.; Amadio, P.C. Lubricin Surface Modification Improves Extrasynovial Tendon Gliding in a Canine Model in Vitro. J Bone Joint Surg Am 2008, 90, 129–135, doi:10.2106/JBJS.G.00045.
3.Hayashi, K.; Bourgeois, A.; Lopez, D.; Caserto, B.G.; Berthelsen, E.; Krotscheck, U.; Reesink, H.L.; Kim, S.Y.; Putnam, D. Intra-Articular Administration of a Synthetic Lubricin in Canine Stifles. Vet Comp Orthop Traumatol 2022, 35, 90–95, doi:10.1055/s-0041-1736189.
