2022
Kliniczne postępowanie w przypadku występowania struwitów u psów i kotów
Diagnostyka weterynaryjna
Stosowanie specjalistycznych diet jest skutecznym i zalecanym podejściem w kamicy struwitowej (trójfosforany amonowo-magnezowe) u psów i kotów. Prawie wszystkie struwity psów, w przeciwieństwie do kotów, są wywoływane przez infekcję, zwykle przez Staphylococcus pseudintermedius i/lub Proteus mirabilis. Bakterie te mają zdolność hydrolizowania mocznika do amoniaku i dwutlenku węgla:
CO(NH2)2 + H2O → 2 NH3 + CO2
Ta reakcja powoduje alkalizację moczu, co sprzyja tworzeniu trójfosforanów amonowo-magnezowych.
Kliniczne postępowanie w przypadku zdiagnozowania kamieni:
1. Posiew moczu powinien być wykonywany we wszystkich przypadkach, w których wykryto kamicę moczową, nawet u ras (np. wyżeł dalmatyński), u których przeważają kamienie moczowe niezwiązane z infekcją;
2. Chirurgiczne usunięcie kamieni zalecane jest w przypadku bardzo dużych kamieni struwitowych lub kamieni powodujących niedrożność. Hodowlę, usuniętych chirurgicznie kamieni, należy wykonać
u psów, jeśli posiew moczu jest ujemny, a występują kamienie struwitowe. U kotów hodowla kamieni nie jest uzasadniona z uwagi na występowanie w większości przypadków sterylnych kamieni.
3. Hodowla kamieni jest istotna z punktu widzenia postępowania klinicznego, ponieważ występowanie sterylnych kamieni struwitowych (rzadko u psów) wymaga w dalszym postępowaniu terapeutycznym stosowanie specjalistycznej diety, natomiast kamienie struwitowe wywołane infekcją nie wymagają dalszej terapii dietetycznej.
Jeśli istnieją dowody na bakteryjne zapalenie pęcherza moczowego, do wyboru leku przeciwdrobnoustrojowego należy postępować zgodnie z sporadycznym bakteryjnym zapaleniem pęcherza moczowego, niezależnie od znanego lub podejrzewanego typu kamieni moczowych. Terapie należy prowadzić przez 7 dni. Dane dotyczące jednoczesnego stosowania diet specjalistycznych oraz terapii przeciwdorobnustrojowej w zapobieganiu i leczeniu kamieni moczowych niezwiązanych z infekcją są ograniczone. Istnieje niewiele doniesień weterynaryjnych, a dane porównawcze z medycyny ludziej są niewystarczające, z uwagi na chirurgiczne usuwanie kamieni stosowane jako standardowe podejście. Ze względu na znikomą ilość bakterii uwalnianych podczas rozpuszczania kamieni oraz możliwość wystąpienia działań niepożądanych i niekorzystnych skutków antybiotykoterapii, nie zaleca się łączenia terapii w omawianym przypadku.